İlkel toplumlarda insani unsurlar ve cinsiyet yüklenir doğal varlıklara. Mesela Türklerde Güneş dişi, ay ise erkektir. “Ay Dede” deriz, “Ayhan” ismini genellikle erkeklere verirken “Güneş” ismini de genellikle kızlara veririz zaten. Bu konu çok ilginçtir aslında Güneş daha büyük olduğu halde, mantıksal olarak bu yüzden erkek olarak düşünülmesi gerekirken neden dişi olarak algılanmıştır? Ancak bu başka bir incelemenin konusudur.
İngilizce’deki "The" artikeli gibi Almanca da üç tane artikel vardır: Der (eril), Die: (dişil), Das (cinsiyetsiz).
Die Sonne: Güneş sözcüğünün dişi olduğunu anlıyoruz tıpkı Türklerdeki gibi
Der Mond: Ay sözcüğünün erkek olduğunu anlıyoruz yine tıpkı Türklerdeki gibi.
Türklerde Toprak Ana ve Gök Ata (Moğollarda Tenger Etseg) vardır. Yani toprak dişi, gök erkektir.
Almanca'da yer ve göğe dair sözcükler şu şekildedir.
Die Erde: Toprak, yeryüzü (dişil)
Der Himmel: Gök, gökyüzü (eril)
Yine bakış açısı aynıdır…
Türkler Ural-Altay kavimlerinin Altay kolundadır.
Almanlar Hint-Avrupa dillerinin Avrupa kolundadır.
Araplar Hami-Sami dillerinin Sami kolundadır.
Örnek olarak verdiğim bu üç dilin birbiriyle hiçbir ilgisi yoktur yani akrabalık açısından. Ama ilginç bir biçimde Almanlarla Türklerdeki bakış açısı aynıdır doğayı ilkel algılayış açısından.
Araplardaki durum ise şu şekildedir… Güneş ve Ay konusunda cinsiyetler benzerdir.
Şamsun adlı bir Güneş Tanrıçası bulunur (Şems güneş demektir).
Talab adında bir Ay Tanrısı vardır (birkaç farklı ay tanrısı ismi daha sayılır.)
Ancak Yer ve Gök için Araplarda çok kesin bir bilgiye ulaşılamasa da aynı kökenden geldikleri İbranilerde ve hatta genel olarak Sami halklarında ise bakış açısı bambaşkadır. Türklerin tam tersidir. Toprak baba, gök ana olarak algılanır. Adem ve Havva isimlerinin kökenleri bunun en güzel örneğidir.
